Τα λόγια μου είναι μια γλυκιά προσευχή,
κουρνιάζουν έξω από το κλεισμένο σου παράθυρο.
κουρνιάζουν έξω από το κλεισμένο σου παράθυρο.
Kι αν τ' άφηνες θ' ανοίγαν μια ρωγμή
απ' το μικρό κελί σου ως το άπειρο.
Μα εσύ σωπαίνεις και θρηνείς σαν τον κατάδικο
πάνω απ' τη στάχτη που σκεπάζει τον παράδεισο,
πάνω απ' τη στάχτη...
απ' το μικρό κελί σου ως το άπειρο.
Μα εσύ σωπαίνεις και θρηνείς σαν τον κατάδικο
πάνω απ' τη στάχτη που σκεπάζει τον παράδεισο,
πάνω απ' τη στάχτη...
Βάλε φωτιά σ' ότι σε καίει σ' ότι σου τρώει την ψυχή
έξω οι δρόμοι αναπνέουν διψασμένοι ανοιχτοί!
έξω οι δρόμοι αναπνέουν διψασμένοι ανοιχτοί!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου