Τρίτη 18 Δεκεμβρίου 2012

Σημειωτόν ολοταχώς...

Ελάτε να βιώσουμε τη στασιμότητα...
Αυτή την τόσο παρεξηγημένη έννοια. 


Ελάτε να κάνουμε αύριο τo τίποτα που κάναμε κι εχθές. Να μην επεξεργαστούμε κανένα ερέθισμα, να μην τολμήσουμε το παραμικρό, να μην προσπαθήσουμε για τίποτα. Υπάρχει κρίση και λουφάζουμε τώρα.

Ελάτε να αφήσουμε τον κόσμο στους θρασσείς και σ' αυτούς τους ηλίθιους που ακόμα προσπαθούν και εμείς ας βλέπουμε το ματς μεταξύ τους στην πολυαγαπημένη μας τηλεόραση σε απευθείας σύνδεση. Κι αυτό επειδή παίζεται στην πλάτη μας, όχι τίποτα άλλο.

Ελάτε να μην αγωνιστούμε για τίποτα από αυτά που ήδη είχαμε και χάσαμε. Ούτε γι' αυτά που θα θέλαμε να ζήσουμε. Να μείνουμε αόρατοι πάση θυσία μη τυχόν μας πάρουν είδηση και μας παρασύρουν.

Ελάτε να κατεβάσουμε ασφάλειες για όλους και για όλα. Να μην έχουμε προσδοκίες γιατί έτσι εξαλείφεται και η πιθανότητα να πληγωθούμε όταν αυτές δεν εκπληρωθούν. Μότο μας: Μηδέν ένταση και μηδέν επιθυμίες, ίσον μηδέν απογοήτευση!

Ελάτε να μην κάνουμε ούτε καν σχέσεις ή παιδιά. Μόνο σεξ. Κι αυτό από ένστικτο κι ανάγκη. Ποιος τη χέζει τη συντροφικότητα και την οικογένεια... Καλύτερα να μην έχουμε καθόλου γιατί αλλιώς μπορεί θα αγχωθούμε και μετά άθελά μας ίσως προσπαθήσουμε για κάτι καλύτερο. Περιττά προβλήματα για τον εύθραυστο εαυτό μας.

Ελάτε να πάθουμε... απάθεια. Να ανοσοποιηθούμε ενάντια στην ενσυναίσθηση. Να κλειστούμε στον εαυτό μας. Να μην υποσχεθούμε σε κανέναν, να μη δεσμευτούμε για τίποτα, να μην προσπαθήσουμε να βοηθήσουμε με κανένα τρόπο και για κανένα λόγο. Να γίνουμε τα ζόμπι που τόσο μας αρέσουν στις ταινίες!
 
Ελάτε να μείνουμε σκλάβοι σε μια δουλειά που μας πετάει ψίχουλα και για αντάλλαγμα μας παίρνει την ψυχή κομμάτι-κομμάτι. Να γίνουμε οι αγαπημένοι φυλακισμένοι των "θέλω" και των "δε μπορώ" μας.

Ελάτε να φυτοζωήσουμε. Κι αν μας ποτίσουν, μας πότισαν, αλλιώς ας ξεραθούμε. Ας γίνουμε έρμαια κι ας παραιτηθούμε ολότελα. Ας αχρηστεύσουμε την ύπαρξή μας εντελώς, ας γίνουμε αυτόχειρες κι έτσι να σφραγίσουμε και την πολυπόθητη ανυπαρξία μας ανεπιστρεπτί.

Κι αν, παρ' ελπίδα, μας έρθει να ζήσουμε κάτι άλλο, ας το κρυφοκοιτάξουμε μόνο για λίγο. Ας το κάνουμε μόνο προσωρινά, σχεδόν κρυφά και με όσο το δυνατόν λιγότερες ευθύνες, κίνδυνο και άγχος. Προς θεού! Όχι άλλες έννοιες, όχι άλλες υποχρεώσεις, όχι άλλες σκοτούρες. Ούτε καν εκείνες που υπό άλλες συνθήκες θα διαλέγαμε να ζήσουμε.

Ελάτε να βαδίσουμε σημειωτόν...











...μπορεί αυτή να είναι η λύση και να είμαι εγώ λάθος.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...